این موسیقیدان ساروی ، گرايش هاي سنتی موسیقی را درك کرد، اما به نوآوري و خلق آثار جديد همراه با تحقيق و پژوهش اعتقاد داشت.
او نزد استادانی چون سنجري، زندي، حسين ياحقي، حيدري و بديعي موسيقي را فراگرفت و از سال ۴۴ علاوه بر اجراي كنسرت ها و آهنگسازي، سرپرستي گروه موسيقي كانون دانشجويان ايران را نيز برعهده داشت.
پس از انقلاب به عنوان آهنگساز برتر در حوزه فعاليت هاي موسيقي دهه اول انقلاب شناخته شد. او يكي از مؤثرترين آهنگسازهاي فولكلور ايران بود.
آریا كبيري پس از انقلاب و در دهه شصت هنرمندان و هنرجويان مازندراني بسياري را كه به فراموشي سپرده شده بودند، با كاركردهاي فرهنگي و هنري خود به عرصه موسيقي بازگرداند ولی خود سالها در تهران زندگی کرد.
او فرزند زنده یاد استاد غلامرضا کبیری بود و رمانی را نیز با نام «اگر‌ماه بالا بیاید» نویسندگی کرده است.
بازپروري ملودي هاي محلي و شهري كردن آنها به ظريف ترين وجه آن، حاصل ۴۰ سال تلاش اوست و برخی کارهای ماندگار مازندرانی اش هنوز در آرشیو صداوسیمای مازندران وجود دارد.
