مازندران به دلیل موقعیت جغرافیایی، بیشترین پوشش جنگلی را در شمال ایران دارد اما به دلیل سوء مدیریت، این سرمایه ملی‌به سمت نابودی کامل می‌رود.
صدور پروانه‌های ساخت در خارج از بافت و عدم نظارت بر نوع معماری و شکل صحیح ساخت و ساز روستایی باعث شده تا به راحتی جواز نابودی یک روستا را به کاسبان و دلالان سودجوی ساختمانی داده شود و علناً یک روستا با چندین سال قدمت بومی و محلی به شهرک‌های جنگلی تبدیل شود. اگر با همین سرعت پوشش جنگلی و روستایی شمال ایران را نابود کنیم و جای آن را با ساخت و سازهای غیر قانونی و قارچ‌گونه پر کنیم، در آینده‌ای نزدیک هیچ جنگلی نخواهیم داشت و دیگر از شمالی سبز و خوش آب و هوا خبری نیست. اسکلت‌های آهنی، ورود کاذب معماری شهری در دل روستاها و ایجاد شهرک‌های جنگلی و در پی آن نابودی روستاها و مزارع، ثمره رشد قارچ‌گونه ویلاها و ساختمان‌هایی است که دردل جنگل‌های مازندران ساخته می‌شود.
این تصاویر مربوط به مناطق دودانگه و سوادکوه مازندران است.
